پيام
+
توي آسمون دنيا، هرکي يه ستاره داره<br> چرا وقتي نوبت ماست،آسمون جايي نداره؟<br>واسه من تنهايي درده ، درده هيچکس رو نداشتن<br> هر گل پژمرده اي رو،توکوير سينه کاشتن<br>ديگه باور کردم اينو،که بايد تنها بمونم<br> من بايد تا لحظه مرگ،شعر تنهايي بخونم<br>
پروازدل !
91/1/14
*ياس*
نه
* راوندي *
تنهايي را هيچوقت باور نكنيد
*صبا*
خداي من اي مهربان ترين مهربانان اي رفيقي که خود تنهايي... تو حال مرا مي داني اما من هر بار که از مردم ضربه اي خوردم خود را تنها خواندم غافل از اينکه آدم هاي اين دنيا فقط دوستان من هستند و تنها رفيقم هميشه مرا دوست خواهد داشت و هيچ گاه مرا به حال خودم رها نمي کند ...