<عدم توجه به تنبلی چشم منجر به نابینایی می شود>

تنبلی‌ چشم(آمبلیوپی) چیست؟
اگر کودک شما به کاهش دید در یک یا هر دو چشم دچار شده است، به نحوی که حتی پس از استفاده از عینک، به منظور برطرف شدن عیوب انکساری، یا حتی انجام عمل جراحی، به منظور برطرف شدن عیوب ساختمانی، باز هم دید او کامل نشود و مانند سایر افراد قادر به دیدن نباشد، می‌گوییم چشم او تنبل شده است.
"تنبلی چشم" یا آمبلیوپی (Amblyopia) عبارت است از دید کم در یک چشم یا هر دو چشم که با اختلالات عضوی و بیماری های ساختمانی چشم همراه نیست. این عیب معمولا در دوران کودکی ایجاد می شود. هنگامی که بینایی یکی از چشم ها خوب باشد و دیگری خوب نباشد، چشمی که بینایی ضعیف تری دارد، "چشم تنبل" خوانده می شود. معمولا تنها یکی از چشم ها دچار تنبلی می شود.

علل تنبلی چشم چیست؟

تنبلی چشم ناشی از هر گونه علتی باشد، استفاده از چشم و رشد بینایی را تحت تاثیر قرار می دهد. در برخی از موارد، وضعیت هایی که با تنبلی چشم همراه است ارثی می باشد. کودکانی که در خانواده آن ها سابقه تنبلی یا انحراف چشم وجود دارد، باید در اوایل دوران کودکی توسط چشم پزشک معاینه شوند.

تنبلی چشم سه علت عمده دارد که عبارت اند از:

1- انحراف چشم (استرابیسم)

2- ضعف بینایی (عیوب انکساری)

3- کدورت در محیط های شفاف چشم

تشخیص تنبلی چشم چگونه است؟

تنبلی چشم با بروز اختلاف بینایی بین دو چشم، یا کاهش بینایی در هر دو چشم تشخیص داده می شود.

 از آنجایی که سنجش بینایی در بچه های کوچک مشکل است، چشم پزشک غالبا با مشاهده نحوه دنبال کردن اشیا توسط هر یک از چشم های کودک، در حالی که چشم دیگر وی بسته می باشد، می تواند شدت بینایی او را تخمین بزند.

چشم پزشک با استفاده از آزمایش های گوناگون پاسخ های کودک را هنگامی که یکی از چشم های وی بسته است، مشاهده می نماید. از نشانه های تشخیصی آن است که اگر یکی از چشم ها تنبل باشد و چشم سالم بسته شده باشد، ممکن است کودک تلاش نماید تا از اطراف چشم بند نگاه کند، یا سعی در برداشتن چشم بند نماید، و یا اینکه گریه کند.

در سن 3 تا 4 سالگی معمولا می توان بینایی را به درستی و با کمک تابلوهای دیواری سنجید، اگر چه تجربه ومهارت کافی پزشک جهت تشخیص تنبلی در این موارد هم لازم است.

بینایی ضعیف در یکی از چشم ها همواره دال بر وجود تنبلی چشم نمی باشد و باید معاینه دقیق توسط چشم پزشک انجام شود تا وجود احتمالی بیماری هایی مثل تومورها، التهابات درون چشمی و ... که ممکن است در صورت عدم درمان باعث کاهش بینایی همیشگی و گاهی تهدید حیات بیمار شوند، مشخص گردد.

درمان تنبلی‌ چشم

درمان تنبلی‌ چشم به سه عامل بستگی دارد: 1. سنی که در آن تنبلی‌ چشم به وجود آمده است؛ 2. مدت‌زمانی که از ایجاد تنبلی‌ چشم گذشته است و 3. سنی که در آن درمان آغاز شده است.
به طور کلی، آگاهی والدین و همکاری آنها کلید موفقیت در درمان است. درمان تنبلی‌ چشم نیازمند همکاری تنگاتنگ والدین با متخصصان (بینایی‌سنج و چشم‌پزشک) است. والدین باید بدانند که دوران کودکی تنها زمان دستیابی به درمان کامل است و در صورت از دست دادن آن، این فرصت برای همیشه از دست رفته است. همچنین والدین باید صبور باشند و انتظار بهبودی سریع را نداشته باشند.